13 beroemde fotojournalisten die u moet kennen

Gordon Parks zei: "De dag dat hij begreep dat de camera een wapen kon zijn tegen armoede, racisme en allerlei sociale misstanden, moest hij hem hebben." Niet alleen Gordon Parks, maar ook veel andere beroemde fotojournalisten gebruikten hun camera's als wapens, waardoor ze de brute geschiedenis in hun foto's boeiden, wat voor altijd een impact op onze gedachten achterliet.

Vandaag zal ik je dus vertellen over de 13 beste fotojournalisten die onbevreesd naar gevaarlijke plaatsen gingen om ons de wrede realiteit van de wereld te laten zien en geschiedenis te schrijven. Zonder verder oponthoud, laten we beginnen!

De geboorte van fotojournalistiek

Vóór de jaren dertig en veertig van de negentiende eeuw vertelden mensen oorlogsverhalen met geschreven woorden, kunst, illustraties en graveringen. Mathew Brady veranderde echter het patroon en presenteerde gebeurtenissen uit het echte leven met foto's uit het tijdleven.

Voordat hij de oorlogsfoto's maakte, was Brady een nationaal bekende fotograaf die foto's maakte van beroemdheden als Abraham Lincoln. Later gingen hij, Alexander Gardner en andere fotografen naar de burgeroorlog en legden gebeurtenissen uit het echte leven vast in zijn fotolijsten, waardoor Brady de vader van de fotojournalistiek werd. Hij legde de beelden vast van de Slag om Antietam en toonde het conflict en de brute realiteit van de oorlogen in oktober 1862 in zijn Broadway Gallary in de VS.

Hoewel de beelden van Brady Mathew niet de gewenste respons kregen en hij in schulden stierf, bracht hij toch een verandering in de samenleving teweeg met zijn tijdsfoto's. In navolging van zijn voorbeeld zijn er veel geweldige fotojournalisten geboren die levensgebeurtenissen, sociale kwesties, modetrends, oorlog, misbruik en uitvindingen hebben getoond die nog steeds als herinneringen leven in de moderne wereld.

Beroemde fotojournalisten die de realiteit door lens vertegenwoordigden

De moedige geest van fotojournalisten maakt hen anders dan andere fotografen. Ze gaan naar gevaarlijke plaatsen om de realiteit van de situatie, zoals conflict, tragedie en angst, te presenteren. Laten we eens kijken naar 13 moedige, beroemde fotojournalisten die mensen ontroerden en de wereld veranderden met hun tijdsbeelden.

Robert Capa

De Hongaars-Amerikaanse oorlogsfotojournalist Robert Capa wordt beschouwd als een van de beste fotojournalistfotografen van de 20e eeuw. Hij was een moedige man die tot het uiterste ging om de wreedheid van de oorlog te laten zien.

Ik herinner me nog steeds zijn beroemde uitspraak: "Als je foto's niet goed genoeg zijn, ben je niet dichtbij genoeg." Oorlogen zijn eng. Overal zijn landmijnen en schietpartijen. Ieder moment sterven er mensen. Niemand wil in de buurt van een gevaarlijke situatie komen. Om de brute realiteit en de emoties van mensen te laten zien, aarzelde hij echter nooit om dichtbij te komen en leuke foto's van het leven te maken.

Gedurende zijn 40-jarige leven documenteerde hij vijf oorlogen: de Spaanse Burgeroorlog, de Tweede Chinees-Japanse Oorlog, de Tweede Wereldoorlog, de Arabisch-Israëlische Oorlog van 5 en de Eerste Indochina-oorlog. Hij stierf toen hij op een landmijn stapte tijdens de oorlog in Indochina in 1948. Als je zijn collectie oorlogsbeelden wilt zien, ga dan naar Magnum Photos. Zijn beelden geven je het gevoel dat je in het moment leeft.

Steve McCurry

De Amerikaanse fotojournalist Steve McCurry werd geboren op 24 februari 1950 in Philadelphia, Pennsylvania. Hij staat bekend om zijn reis- en culturele fotografie. Hij houdt ervan om verschillende culturen vast te leggen en door zijn lens unieke verhalen te vertellen die niemand ooit heeft verteld.

McCurry staat bekend om zijn beroemde afbeelding 'Afgan Girl' waarop de doordringende blik van de 12-jarige Afgan-vluchteling te zien isSharbat Gulzigheid'. Haar boeiende ogen deden ieders hart smelten en toonden de verwoestende situatie met haar vermoeide en boze uitdrukkingen en gescheurde kleding.

Niet alleen Afgan Girl, maar De fotocollectie van Steve McCurry staat vol met krachtige beelden die zijn gemaakt op verschillende plaatsen, zoals Bangladesh, India, Myanmar, Afghanistan, enzovoort. Zijn vriendelijke persoonlijkheid en avontuurlijke geest stellen hem in staat elk beeld in een unieke stijl vast te leggen die een eigen verhaal vertelt.

Margaret Bourke Wit

Amerikaanse fotograaf en LIFE's eerste vrouwelijke staffotograaf, Margaret Bourke White, werd in 1904 in New York City geboren. Ze staat bekend om het iconische beeld van 'Mahatma Gandhi en het spinnewiel.' Toen de foto van Mahatma Gandhi werd gemaakt, werd deze echter niet populair. Toen Gandhi in 1948 werd vermoord, trok het onmiddellijk de publieke aandacht en werd het gepubliceerd in het tijdschrift LIFE ter ere van Mahatma Gandhi. Vanaf dat moment werd Gandhi's afbeelding een van de meest populaire foto's uit het tijdleven van Margaret Bourke White.

Ze is niet alleen populair vanwege Gandhi's foto, maar ook vanwege het vastleggen van vele belangrijke historische momenten. Ze is een moedige vrouw die beelden heeft vastgelegd uit de Tweede Wereldoorlog, het tijdperk van de grote depressie, de opkomst van de industrie, de strijd om burgerrechten, enzovoort. Ze doorbrak stereotypen, maakte geweldige beelden, zwierf de wereld rond en liet ons geweldige menselijke en maatschappelijke herinneringen achter die een impact op ons hebben en voor altijd als historische schatten zullen voortleven.

Henri Cartier-Bresson

Henri Carter Bresson werd geboren in Chanteloup, Seine-et-Marne, Frankrijk, in 1908. Hij was al op jonge leeftijd gefascineerd door schilderen. In 1932 vond hij echter zijn passie voor fotografie en in 1933 maakte hij zijn eerste tentoonstelling in de Julien Levy Gallery in New York.

Het leven van Bresson was behoorlijk veelbewogen. Hij werd in 1940 naar de gevangenis gebracht en ontsnapte met succes uit de gevangenis in 1943. Hij hielp zelfs gevangenen en vluchtelingen door zich aan te sluiten bij een ondergrondse organisatie. Hij maakte samen met andere fotojournalisten beelden van de bevrijding van Parijs en filmde een documentaire genaamd 'Le Retour/De Terugkeer/Reünie'. Hij was mede-oprichter van Magnum Photos samen met Robert Capa en andere fotojournalisten.

Bresson reisde de wereld rond, maakte geweldige tijdopnamen van het leven, schreef een boek met de titel 'The Decisive Moment' en richtte zijn eigen stichting op genaamd 'Stichting Henri Cartier-Bresson' in 2003. Hij ontving ook vele prijzen en doctoraten voor zijn bijdragen aan de wereld.

Dorothea Lange

De Amerikaanse documentairefotograaf Dorothea Lange werd in 1895 geboren in Hoboken, New Jersey. Als gevolg van het oplopen van polio op zevenjarige leeftijd verzwakte haar rechterbeen, waardoor ze slap werd. Wat haar ellende nog groter maakte, was dat haar vader het gezin verliet toen ze nog maar 12 jaar oud was. Niets van dit lijden kon haar passie voor fotografie bedwingen. Ze studeerde fotografie aan de Universiteit van Colombia.

Lange's beelden van de Grote Depressie werden beroemd, vooral het beeld van "Migrantenmoeder, Nippo, CaliforniëToen ze in 1936 het PEA-PICKERS Camp in Californië bezocht, zag ze de 32-jarige Florance Owen. Ze was de moeder van zeven kinderen die worstelden met honger. Deze afbeelding toont de zorgen en moeite van de moeder om haar kinderen van voedsel te voorzien en samen overleven.

Elk beeld van Dorothea Lange vertelt een verhaal van de worstelende mannen, vrouwen en gezinnen uit het depressietijdperk. Ze legde ook de werkloze mannen vast die op zoek waren naar een baan, arbeidsmigranten, enzovoort. Haar afbeeldingen zijn te vinden in de Library of Congress. Ze documenteerde ook de evacuatie van Japanse Amerikanen naar de detentiekampen na het Japanse bombardement op Pearl Harbor. Ze was echt een prachtige vrouw die de geschiedenis markeerde met haar geweldige tijdlevenbeelden die voor altijd zullen leven.

Gordon Parks

Gordon Roger Alexander Buchanan Parks, kortom Gordon Parks werd in 1912 geboren in Font Scott, Kansas. Hij kwam uit een arm gezin, maar werd verliefd op fotografie toen hij de beelden van arbeidsmigranten zag. Voor hem was de camera een wapen tegen armoede, racisme en andere misstanden. Hij nam het, leerde de technieken zelf en werd een van de beste fotografen aller tijden. Fotojournalistieke foto's van parken werden gepubliceerd in LIFE-tijdschrift.

Naast dat hij fotojournalist werd, was hij componist, auteur en filmregisseur. Zijn beelden richten zich op de sociale en economische impact van racisme, armoede en discriminatie. Hij maakte foto's van Muhammad Ali, Malcolm X en andere beroemdheden en pleitte en documenteerde burgerrechten. Zijn vastgelegde beelden werden gebruikt om de realiteit van de samenleving tijdens de burgeroorlog te laten zien.

Parks werd de eerste Afro-Amerikaan die een grote Hollywood-film schreef en regisseerde genaamd 'De leerboom' gebaseerd op zijn bestverkochte roman. Een andere film genaamd 'Shaft' heeft vanwege zijn populariteit veel vervolgfilms. Hij liet zich door zijn huidskleur nooit tegenhouden

het verbeteren van zijn vaardigheden, het tonen van de realiteit van de wereld door zijn lens, en schrijven. Zijn werken zijn te zien in de Stichting Gordon Parks, Gordon Parks Museum, Library of Congress, The National Achieves en andere plaatsen.

Eddy Adams

De beroemde Amerikaanse fotograaf en fotojournalist Eddie Thomas Adams werd in 1933 in Pennsylvania geboren. Aanvankelijk werkte hij voor kranten en ging vervolgens op 17-jarige leeftijd bij de mariniers. Tot zijn beroemde fotojournalistieke foto's behoren onder meer de executiemoment van “Nguyen Van Lem”. Het beeld staat ook wel bekend als 'The Saigon Execution'.

Hoewel hij het populairst is vanwege de Saigon Execution-afbeelding en de Pulitzerprijs heeft gewonnen, had hij er spijt van dat hij de afbeelding had genomen. Deze afbeelding van een Vietcong-gevangene heeft de Vietnamese oorlog helpen neerhalen, maar vertelde niet het hele verhaal. Het beeld lijkt erop dat General Loan op brute wijze een Vietnamese burger doodt. Het is echter het tegenovergestelde. De man onder schot was de moordenaar van de vrouw en vier kinderen van General Loan. Om de man te straffen vermoordde hij hem, maar de wereld zag een politieagent zijn macht misbruiken en een onschuldige man vermoorden.

Adams zei: 'De generaal doodde de Lem, maar ik doodde de generaal.' Het leven van de generaal werd verwoest nadat de foto werd gepubliceerd. Hoewel hij naar de VS vluchtte, verachtten de mensen hem, dwongen hem vervroegd met pensioen te gaan en ontzegden hem medische voorzieningen. De generaal stierf in 2004 aan kanker.

Addams zei dat fotografie een krachtig wapen is. Het kan je in één enkel bevroren moment veel waarheden vertellen. Hij bewees het met zijn vele oorlogsbeelden. Al zijn beelden tonen de rauwe emoties van de mensen, de wreedheid en hoe dichtbij mensen de oorlogen hebben meegemaakt. Hoewel hij bekend staat om zijn oorlogsfoto's en gevechtsfotograaf wordt genoemd, maakte hij nog vele andere beroemde foto's van politici en beroemdheden, waardoor hij een van de meest veelzijdige fotojournalisten van zijn tijd werd.

Kavin Carter

De Zuid-Afrikaanse fotojournalist Kavin Carter werd in 1960 in Zuid-Afrika geboren. Zijn buurt was vol blanken en hij voelde zich daar een vluchteling. Daarom begon hij beelden te maken om de misselijkmakende behandeling van blanke mensen jegens zwarte mensen en zwarte etnische groepen te documenteren. Hij verzamelde enkele fotografen, zwierf door Zuid-Afrika en maakte beelden van geweld, marteling en moord.

Hij is vooral bekend van het beeld 'De gier en het kleine meisje' genomen in 1993 tijdens de hongersnood in Soedan. Hij kreeg zware kritiek vanwege het imago. Mensen zeiden dat hij de camera had moeten laten vallen en het kleine meisje had moeten helpen. Tijdens hun bezoek aan Soedan werd hij echter omsingeld door Soedanese soldaten. Dus zelfs als hij dat wilde, kon hij niet helpen. Zo legde hij het beeld vast en toonde hij het lijden van het Soedanese volk.

Niet alleen liet Carter de wereld de wreedheden van de oorlog zien, maar hij raakte er ook zo door getroffen dat hij drugs moest nemen om te kunnen slapen. Hoe meer plaatsen hij bezocht, hoe meer mishandeling, steekpartijen, geweerschoten en doden hij zag, en hoe depressiever hij werd. Hij voelde zich schuldig dat hij alleen beelden kon maken van het lijden en ze niet kon helpen. Vanwege schuldgevoelens en depressie pleegde Carter zelfmoord en stierf pas op 33-jarige leeftijd.

De dood van Kavin Carter heeft ons laten zien dat fotojournalisten ook mensen zijn en wat de kosten zijn die ze betalen om de brutale realiteit van de samenleving te laten zien.

Lynsey-addario

Onverschrokken fotojournalist, Linsey Addario werd geboren in Norwalk, Connecticut in 1973. De afgelopen twintig jaar documenteerde ze Afghanistan, de Taliban, Zuid-Soedan en andere plaatsen om de strijd, conflicten en het lijden van de mensen vast te leggen. Haar belangrijkste onderwerpen zijn vrouwen. Ze legde de levens van vrouwelijke leden in het leger vast, hoe de levens van vrouwen zijn in de door mannen gedomineerde samenleving en hun trauma en misbruik, hun leven in tijden van conflict en oorlog, enzovoort.

Hoewel ik zei dat haar belangrijkste onderwerpen vrouwen zijn, heeft ze veel belangrijke historische momenten uit de geschiedenis vastgelegd. Ze bezocht Afghanistan, de oorlog in Irak, Darfur, Libië, COVID-19 in Groot-Brittannië en andere conflictgebieden om een ​​stem te geven aan de worstelende mensen. Ze is een onverschrokken fotojournalist die de ontberingen van dichtbij heeft gezien en door haar lens heeft vastgelegd. Haar krachtige foto's wonnen haar Pulitzerprijzen en andere ereprijzen. U kunt haar website bezoeken of Instagram rekening om haar krachtige tijdlevenfoto's uit verschillende conflicterende zones te zien.

Sebastião Salgado

Braziliaanse sociale en milieufotojournalistfotograaf, Sebastião Salgado studeerde economie voordat hij fotograaf werd. Daarom tonen zijn beelden de verbindingen tussen mens en natuur.

Het onderwerp van zijn tijdslevensfoto's bestaat uit armoede, arbeid, ontheemding, omgevingen die worden beïnvloed door menselijke activiteiten en individuele mensen die in moeilijke economische situaties leven. Zijn projecten Genesis en Werknemers toon het leven van sterke werkers en de schoonheid van ongerepte plekken.

Salgado publiceert beelden in een serie, waardoor je het gevoel krijgt dat je een verhaal ziet en in het moment leeft. Zijn beelden schetsen een economische en sociale situatie en geven je scenario’s en levenslessen. Zie meer van Salgado's werken op zijn Instagram-account.

James Nechtwey

Niets staat geschreven, alles kan het volgende moment gebeuren - Een waarheid gezegd door James Nechtwey.

Deze briljante Amerikaanse fotojournalist besloot fotograaf te worden nadat hij de wreedheden van de oorlog in Vietnam en de Amerikaanse burgerrechtenbeweging had gezien. Hij heeft geen beroepsopleiding tot fotograaf gevolgd. Nechtwey werkte in kranten en trainde door zijn eigen opdrachten te maken. Hij ging naar conflictgebieden, maakte close-ups en publiceerde zijn werken in kranten en tijdschriften.

Zijn onderdanen waren zowel militairen als burgers. Zijn beelden tonen de donkerste tijden, afleidingen, brutaliteit, lijden, momenten van haat en heldenmoed op het slagveld. Zijn foto's voelen zo rauw en levend aan dat je ervan kunt huilen en de pijn en het lijden van de mensen op de beelden kunt voelen.

Nechtwey documenteerde veel conflictgebieden en oorlogsgebieden, en benadrukte sociale kwesties. Hij zei: "Hij stort zich gewoon op het maken van foto's van het leven en heeft het gevoel alsof hij getuige is van de geschiedenis." Hij won vele prestigieuze prijzen, waaronder de Martin Luther King Award, vijf keer de Robert Capa Gold Medal, zeven keer Magazine Photographer of the Year, The World Press Photo Awards en talloze andere onderscheidingen. Bezoek Nechtwey's Instagram-account om meer van zijn briljante werken te zien.

Stephanie Sinclair

Geboren in 1973, Stephanie Sinclair documenteerde veel conflictgebieden, zoals de bezetting van Irak en het geweld van de oorlog in Afghanistan. Ze is echter het meest bekend vanwege het vastleggen van het misbruik, de wreedheden en het lijden waarmee jonge meisjes over de hele wereld worden geconfronteerd.

Ze deed ook een project over de levens van jonge meisjes genaamd "Too Young To Wed", waarbij ze vijftien jaar lang meer dan 50 landen in de wereld bezocht en de toestand van de jonge meisjes in verschillende situaties in beeld bracht.

Het is het beeld van een Nepalese jonge bruid, overgenomen van een te jong-naar-trouw-project. Haar ogen verbeelden duizenden emoties, pijn, angst, enorme verantwoordelijkheid en het voor altijd achterlaten van haar kindertijd. Sinclair heeft enorm bijgedragen aan de samenleving door de bijwerkingen van kindhuwelijken en het misbruik van jonge meisjes over de hele wereld te laten zien.

Nick Ut

Onverschrokken beroemde fotojournalist-fotograaf, Nick Ut begon zijn fotografiecarrière als freelance fotograaf bij de Associated Press (AP) nadat zijn broer werd vermoord terwijl hij hetzelfde pad volgde in AP. De tragedie hield Ut echter niet tegen en hij legde de rest van de oorlog in Vietnam vast in zijn camerabeelden. Hij raakte meerdere keren gewond tijdens de Vietnamese oorlog en stierf bijna door geweerschoten in zijn maag, borst en linkerbeen.

Hij zette zijn reis als fotojournalist nog steeds voort en bestreek moedig vele conflictgebieden. Ut is beroemd om het beeld "Napalm Girl" dat naakt rende nadat haar dorp was gebombardeerd. Ze had derdegraads brandwonden en schreeuwde het uit van de pijn. Nadat hij de foto had gemaakt, bracht Ut de gewonde kinderen naar het ziekenhuis en redde hun leven.

De afbeelding "Terror of War" toont werkelijk de gruwel en het lijden van de burgers in de oorlog. Vanwege de prachtige en emotionele beelden uit de oorlogen won hij de Pulitzer Prize, de Overseas Press Club Prize en nog veel meer ereprijzen. Hij werkt nog steeds samen met AP als fotojournalist en draagt ​​bij aan de samenleving door de realiteit van de wereld te laten zien.

Laatste woorden

Beroemde foto's van fotojournalisten bewezen dat "een foto meer zegt dan duizend woorden" en de wereld kan veranderen.

Alle bovengenoemde beroemde fotojournalisten zijn moedig en zijn niet bang om de realiteit van de wereld te laten zien, zelfs als dit hun leven kost. Vanwege hun bijdragen aan de samenleving kunnen we de wreedheden zien die vroeger plaatsvonden en nog steeds plaatsvinden in de wereld. We zijn alle fotojournalisten die voortdurend de conflicten en het lijden als gevolg van de oorlog en sociale kwesties aan het licht brengen, oprecht dankbaar. Als je ten slotte meer wilt weten over de beste commerciële fotografen in de VS, lees dan dit artikel - Beste commerciële fotografen van de VS.

Veelgestelde vragen